Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Etiam beatissimum? Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Duo Reges: constructio interrete. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Poterat autem inpune; Nam de isto magna dissensio est. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?

Hanc in motu voluptatem -sic enim has suaves et quasi dulces voluptates appellat-interdum ita extenuat, ut M. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum.

Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.
Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?
Idne consensisse de Calatino plurimas gentis arbitramur, primarium populi fuisse, quod praestantissimus fuisset in conficiendis voluptatibus?
Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus;
Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse?
Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Quo tandem modo?: Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.
Num quid tale Democritus?: Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est.

Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.
Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est.
Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Se dicere inter honestum et turpe nimium quantum, nescio quid inmensum, inter ceteras res nihil omnino interesse.

Non laboro, inquit, de nomine. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Sed quot homines, tot sententiae; Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.

Quoniamque in iis rebus, quae neque in virtutibus sunt neque
in vitiis, est tamen quiddam, quod usui possit esse,
tollendum id non est.

Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur.